Σαββατόβραδο. Ο αέρας έξω λυσσομανά, η φωτιά στο τζάκι τρεμοπαίζει και το επίμονο κουδούνι εντείνει την ταραχή της Άμπιγκαιηλ.
_ Ποιος είναι; ρωτάει έντρομη.
_ Εγώ είμαι Άμπι, ο Φάμπιο, απαντά με φωνή που τρέμει ο νυχτερινός εισβολέας.
(στο άκουσμα του ονόματος η Άμπι ανοίγει την πόρτα)
_ Τί συμβαίνει; τον ρωτά αναστατωμένη. Είσαι απίστευτα χλωμός!
_ Είχα μια περίεργη εμπειρία νωρίτερα, και θέλω να μιλήσουμε…
_ Λέγε, με τρομάζεις! Μα έλα μέσα, μην στέκεσαι στην πόρτα, έχει παγωνιά έξω.
(Ο Φάμπιο καθώς προχωρά μες το σπίτι αρχίζει να διηγείται την περιπέτειά του)
_ Νωρίς το απόγευμα, βρήκα στην πόρτα μου ένα εισητήριο που έγραφε: «Είσοδος δωρεάν. Εδώ δεν είναι ο Κήπος των Θαυμάτων. Η Αγάπη δεν είναι Ουτοπία…» τα υπόλοιπα δεν ήταν ευδιάκριτα, παρά μόνο η διεύθυνση του χώρου, τον οποίο κι αποφάσισα να επισκεφθώ. Κάπου στο κέντρο της πόλης, ένα παράξενο κτίριο με βιτρώ… πρώτη φορά το έβλεπα… Ήσουν κι Εσύ εκεί! Έκανα να σε αγγίξω αλλά… τα μέλη μου ένα-ένα κυλήσανε στο πάτωμα… ασύνδετες ψηφίδες… το εισητήριο δίπλα μου… εσύ πουθενά! Ωστόσο, διάβαζα » Η Αγάπη δεν είναι Ουτοπία ακόμα κι αν απορρέει από μια μονάχα πηγή. Οι 7 πληγές του Φαραώ 7 ρυτίδες στο κορμί της μα την πορεία της απτόητη συνεχίζει, φυτεύοντας λουλούδια στο διάβα της…»
_ Κι αν για λίγο, άνθρωπε, γεύτηκες την κόλαση, έμαθες, ωστόσο, ο παράδεισος πού κατοικεί, αναφώνησε η Άμπιγκεηλ.
Κι εγώ που νόμισα ότι το είχα ονειρευτεί, συνέχισε έκπληκτη.
_ Δηλαδή, είχαμε την ίδια εμπειρία, ψιθυρίζει το ίδιο έκπληκτος κι ο Φάμπιο.
_ Ναι, καλέ μου. ( η φωνή της γλυκαίνει και συνεχίζει) και μετά ο καθένας μας βρέθηκε ξάφνου σπίτι του αναρωτώμενος τί πραγματικά συνέβη; ποιο το νόημα αυτής της εμπειρίας, έτσι δεν είναι;
Πες μου, νιώθεις το μήνυμα αυτής της περίεργης, κοινής εμπειρίας μας;
_ Γλυκιά μου Άμπι, ήρθα στην πόρτα σου με την σκέψη πως «κάτι μου χρωστάς», αλλά τελικά συνειδητοποιώ ότι…
_ Χρωστάμε και οι δυο μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση μας, συμπληρώνει η Άμπι με τρυφερή φωνή.
_ Ω ναι, αγάπη μου! Χρωστάμε και οι δυο μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση μας, επαναλαμβάνει το ίδιο τρυφερά ο Φάμπιο αγκαλιάζοντας την Άμπι.
Ως διά μαγείας, ο αέρας σίγησε και μια θαλπωρή απλώθηκε στο χώρο.
η εικόνα είναι από: http://linneawest.com/rich-and-vivid-color-chagalls-america-window/
