Διαλύει τα σκότη η βροχή.
Κι εγώ ταξίδεψα μέσα της
ξεδιαλύνοντας την κλειστο-
φοβική ψυχή σου.
Δεν έχω να προσμένω τίποτε πια.
Σ’ ένα όστρακο χάραξα τ’ όνομά σου
και δίπλα «σ’ αγαπώ».
Τώρα ταξιδεύει μεσοπέλαγα
κλεισμένο σ’ ένα μπουκάλι.
Δεν έχω να προσμένω τίποτε πια.
Θύτης και θύμα μιας
εθελούσιας αυταπάτης
να προσπαθώ να ερμηνεύσω
τα ανείπωτα και τα ειπωμένα
χρόνια τώρα.
Διαλύει τα σκότη η βροχή.
Κι εγώ ταξίδεψα μέσα της.
Κάθε μου κύτταρο εξάγνισε
και η σκέψη μου πιο διαυγής
από ποτέ
διάβηκε το απόρθητο «εγώ» σου.
«Φύγε» μου ψιθύριζε,
«τρεις φορές σε αρνήθηκα, φύγε».
Δεν έχω να προσμένω τίποτε πια.
Ο χρόνος μου βαδίζει αντίστροφα
Κι ήρθε η βροχή ξανά
και ξανά να με ταξιδέψει
στα μυστικά μονοπάτια
του έρωτά μας.
7.6.2010
η φωτογραφία είναι από: http://ego-alterego.com/2013/06/here-comes-the-rain-again-digital-art-by-denis-zulian/#.UeAXr6xTD_c
Ηδύλη 